Wanneer de samenwerking met een werknemer goed verloopt, wordt er vanuit de werkgever graag meegedacht, bijvoorbeeld door flexibel te zijn met toekennen van (extra) vakantiedagen, het geven van een bonus, een flexibel (thuis)werkrooster of het verstrekken van onkostenvergoedingen. Dat het raadzaam is om voorzichtig om te gaan met zulke extra’s, blijkt uit een uitspraak van de rechtbank Zeeland-West-Brabant uit november 2023.
De zaak van de werkneemster
In deze procedure gaat het om een werkneemster die in dienst is bij een zorginstelling ten behoeve van mensen die dakloos zijn. De werkneemster is al vanaf 1979 in dienst bij haar werkgever als persoonlijk coach.
Conflict over verlof
Naast haar werk als coach, heeft de werkneemster samen met haar man een familiebedrijf in asperges. Hierover is de werkneemster vanaf het begin van haar dienstverband open geweest tegen haar werkgever. In de periode van april tot en met juni van elk jaar, is er sprake van extra drukte bij het familiebedrijf wegens het aspergeseizoen en het zogenaamde ‘aspergesteken’. Jaarlijks neemt de werkneemster dan gedurende drie maanden onbetaald verlof op, om bij te springen in het familiebedrijf.
Juridische strijd
Bij de verlofaanvraag voor 2023 gaat het echter mis en weigert de werkgever het onbetaalde verlof aan de werkneemster toe te kennen. De werkgever geeft als reden dat de inzet van de werkneemster niet gemist kan worden wegens een personeelstekort.
Ontslag op staande voet
Na veel mailverkeer over en weer, meldt de werkneemster zich op 1 mei 2023 uiteindelijk ziek. De bedrijfsarts oordeelt twee weken later dat er geen medische redenen zijn om te verzuimen. Reden waarom de werkgever de werkneemster sommeert om op 16 mei 2023 weer op het werk te verschijnen. Werkneemster komt echter niet opdagen waarna de werkgever het loon stopzet en uiteindelijk zelfs de werkneemster op staande voet ontslaat wegens de aanhoudende weigering om op het werk te verschijnen.
Rechtszaak en uitkomst
De werkneemster laat het daar niet bij zitten en start een procedure bij de kantonrechter waarin zij aangeeft dat het jaarlijks toegekende onbetaalde verlof inmiddels een zogenaamd ‘verworven recht’ is geworden en dat een ontslag op staande voet daardoor niet aan de orde kan zijn.
Belang van precedenten
De kantonrechter deelt dit standpunt. Kennelijk was het de traditie dat de werkneemster jarenlang onbetaald verlof kreeg en had de werkgever daarover nooit moeilijk gedaan. Het ontslag op staande voet wordt vernietigd, waarbij de werkgever wordt veroordeeld om zowel een transitievergoeding betalen over een dienstverband van 44 jaar, pensioenschade te vergoeden én een billijke vergoeding te voldoen.
Waarschuwing voor werkgevers
Dus werkgevers: opgepast! Bij arbeidsrechtelijke kwesties als deze, bieden in het verleden behaalde resultaten voor werknemers wel degelijk garanties voor de toekomst.
Juridische hulp
Zoekt u juridische hulp? Neem dan vrijblijvend contact op met Smit & Smit Advocaten voor een adviesgesprek. Ons team van advocaten staan voor u klaar bij het vinden van de juiste oplossing.